Micah Whannell If God can work through me, he can work through anyone.

Zijn kruisboog had hij stevig in zijn handen, en gericht op het enige konijn dat hij voor heel de dag al had gezien. Hij wist niet precies hoe lang dat hij het konijn al aan het volgen was, maar het was lang. Als hij zijn pijl eenmaal zou afvuren moest hij er zeker van zijn dat het raak ging zijn. Eten had hij nodig, en het konijn was tot hiertoe de enige voedselbron die hij gezien had dus had hij die echt nodig. Het harige beest hupste van hier naar daar, maar leek zich niet bewust van Micah zijn aanwezigheid. Zacht zette hij zijn benen kruisgewijs over elkaar om zo traag vooruit te gaan. Geen moment was zijn blik van het konijn afgegaan, en zijn volledige aandacht ging dan ook naar het kleine wezen. Hij moest er zeker van zijn dat hij geen enkel geluid maakte, want het kleinste geluidje kon er al voor zorgen dat het beest hem door had en weg was. Ze naderde een open plek op een stenen grond, en dat zou ook de plaats geweest zijn waar Micah zijn pijl zou hebben gelost, als het ongeluk niet aan zijn kant was. Hij moest zijn voet op een verkeerde plaats gezet hebben maar de grond eronder begaf het. Voordat hij kon weg springen zat zijn voet al in de grond en viel hij voorover, de harde stenen grond op. Zijn kruisboog vloog uit zijn handen toen dat hij de grond raakte en kwam buiten hand bereik weer neer. Om geen verder geluid te maken beet Micah op zijn onderlip om een pijnkreet te onderdrukken. Een pijnlijke kreun verliet echter wel weer zijn keel.
Enkele seconden bleef de man liggen waar hij lag om de pijn te laten wegtrekken. Pas nadien probeerde hij recht te staan, maar al snel werd het duidelijk dat het niet zo simpel zou zijn. De voet waarmee hij door de grond was gezakt zat vast in de grond. Micah probeerde enkele keren achter elkaar om zijn voet eruit te krijgen, maar zonder al teveel succes. Het konijn was daarbij ook nog eens uit zicht verdwenen, waarschijnlijk gaan lopen door de plotselinge bewegingen en geluiden. In dat ene ogenblik dat hij zijn voet had neergezet leek het alsof alles gewoon tegen begon te werken. Micah pakte één van zijn messen begon stukken steen uit het gat weg te schrapen. Als hij het gat nog wat groter zou weten te krijgen kon hij zijn voet er vast wel uit halen. Dat betekende echter dat hij het gat eerst groot genoeg moest weten te krijgen. Met alleen het mes zou het een tijd naar duren, en hij zorgde er zo voor dat het mes kapot zou gaan. Dat was in ieder geval beter dan daar vast te blijven zitten en te verhongeren. Geconcentreerd was Micah bezig tot hij abrupt stopte bij een geluid dat hem niet aan stond. Het mes nam hij meteen beter vast en zijn andere hand legde hij op één van de twee zwaarden. Het geluid betekende dat hij bezoek had. Onuitgenodigd bezoek op precies te zijn. Zonder dat de man wat zei keek hij observerend om zich heen, klaar om te reageren als het nodig was.

-----------------------
[ OPEN ]

Ze had de afgelopen dagen geleefd in het capitool, de dingen observerende en op zoek naar enig spoor van de personen die verantwoordelijk waren voor de dood van haar vader, voor dit alles wat nu gebeurd was in heel Panem. Er had vrede kunnen zijn, de mensen hadden in vrede kunnen leven, maar nu was het ieder voor zich; may the strongest survive! Haar oren vingen een soort geluid op, een luid geluid, iets waar ze zich enorm aan irriteerde. Wat was er nu weer aan de hand? De laatste keer dat ze zoiets hoorde, was toen die ene gek op zijn snoet was gevallen. Was hij het weer? Ze hoopte het ergens niet, dan moest ze hem wéér verzorgen. Met zachte, voorzichtige, passen stapte ze dichterbij en ze duwde haar rug tegen een muur van wat ooit een gebouw was geweest. Meteen pakte ze haar pijl en boog beet, voor het geval dat het een mutilant was dat ze dan meteen kon afschieten en voorzichtig keek ze op het hoekje. Daar zag ze een man staan, met een mes in zijn ene hand en zijn andere hand klaar om een zwaard te pakken. Maar het viel haar op dat een van zijn benen wat door de grond heen was gezakt, zat hij vast? Kwam daar het geluid vandaan? Ze hield haar pijl en boog in de hand, maar hield deze laag genoeg zodat het niet leek alsof ze hem meteen zou neerschieten, waarna ze tevoorschijn kwam. Mannen toch, ze kwamen altijd in de problemen. Ze bleef op een afstand van hem staan en fronste even. "Je weet toch wel dat zoveel kabaal gemakkelijk een mutilant op je af kan sturen?" Zei ze op de meest neutrale manier die ze zich kon bedenken, waarna haar blik op zijn been viel. "Zit je vast?" Was vervolgens de laatste vraag die ze aan hem stelde.